دکتر سید حسین نصر با نوشتن مقاله ای تحت عنوان تشیع و تصوف ؛ تمام سعی خودشو کرده، بلکن بتونه به خورد مخاطب بده که تصوف اسلامیه!؛ و مثل تشیع از وحی، سرچشمه گرفته(بگذریم از منطق آقای نصر که چه جور تونسته دو تا حقیقت متضاد رو از یه حقیقت بدونه!)

در این مقاله اومده:"تشیع وتصوف در تاریخ اولیه خود از سرچشمه های مشترکی سیراب شدند ودر دوره های بعد تعاملات بسیاری با هم داشتند واز راههای بیشمار، بر یکدیگر تاثیر گذاشتند".

حالا اینکه چه اصراریه که "دکتر نصر " می خواد در مقابل تشیع، برای تصوف موجودیت قائل بشه جای تأمله.

ابتدای مقاله اومده: "اینکه تشیع و تصوف ابعادی از وحی هستند، آشکارتر و درخشان تر از آن است که کسی  بتواند آن را نادیده بگیرد".
ولی از اول تا آخر مقاله با اصرار و مغالطه و بعضاً حرفای بدون سند، سعی شده که با معادلسازی واژه ای و مفهومی، مثل اقتباس خرقه صوفیانه، ازعبای پیامبر که به ارث به معصومین رسیده؛ ویا اقتباس سلسله معنوی صوفیانه، از نور محمدیه؛ به مخاطب بقبولونه که تصوف از صدر اسلام وجود داشته و از وحی سرچشمه گرفته !.

در قسمت دیگه ای از این مقاله اومده: "اگر تشیع و تصوف را در ظهور تاریخی آن در دوره های بعد، در نظر بگیریم، هیچ یک از دیگری استنتاج نمی شود بلکه هر یک اعتبار خود را از پیامبر می گیرد و در وحی اسلامی ریشه دارد".

یکی نیست بگه آقای دکتر! کوتاه بیا؛ آدم زنده که نیاز به وکیل و وصی نداره؛ آشکار تر از مقاله ی پر ابهام شما حرف خود پیامبر اسلامه. یعنی  قبول ندارین؟ شایدم پیامبرو زنده نمی دونین!.

"پیامبر فرمودن: روز قیامت بر پا نمی شود مگر آنکه قومی از امت من به نام صوفیه برخیزند؛ آنها بهره ای از دین من ندارند، که آنها برای ذکر دور هم حلقه می زنند و صداهای خود را بلند می نمایند و گمان می کنند بر طریقت و راه من هستند؛ نه بلکه آنان از کافران هم گمراه ترند و آنان را صدائی مانند صدای الاغ است". در کوی صوفیان، سید تقی واحدی، ص 51.

علیرغم تلاش دکتر نصر برای همعصر دونستن تصوف و تشیع، باید به اطلاع ایشون برسونم ، درسته که تشیع و شیعه از زمان پیامبر، هم به لحاظ مفهومی و هم واژه ای وجود داشته، و حتی در چند سوره از قرآن به اون اشاره شده؛(مریم، قصص و صافات ) وعلاوه بر اون در روایتی ازپیامبر اسلام، تعبیر شیعه برای یارای حضرت علی (ع) به کار برده شده. ولی متأسفانه درباره صوفیا چیزای خوبی بیان نشده؛ و علاوه بر این کاملا روشنه که اصلاً چیزی به اسم تصوف و صوفیه در اون زمان مطرح نبوده.

جملات زیر رو به تموم  کسایی که دنبال حقیقتن  تقدیم می کنم: "چنانکه حضرت امام حسن عسکری (ع) می فرماید، نسبت به ابو هاشم صوفی سوال کردند حضرت فرمود: آن را به سو عقیده ناپاک خود محل فراری قرار داد". در کوی صوفیان، سید تقی واحدی، ص55.

این شعر هم، برای امثال آقای دکتر، که نگن نفهمیدیم.

" خال مه رویان سیاه و دانه پشکل سیاه       این کجا و آن کجا؟ 

نوشته شده در چهارشنبه 89/5/6ساعت 8:7 عصر توسط شمس نظرات ( ) |